Spowiedź przed człowiekiem?

Wychowany w katolickiej rodzinie w sposób naturalny zaakceptowałem spowiedź uszną. Co prawda na lekcji religii w szkole średniej nazwałem spowiedź w konfesjonale "takim hokus-pokus", w wyniku czego miałem przez kolejne dwa lata "zagwarantowaną" spowiedź "twarzą w twarz" u wikarego na plebanii. Nie wyszło mi to jednak na szkodę, a zrodziło coś na kształt przyjaźni. Spowiedź często przybierała formę duszpasterskiej rozmowy. Po odejściu wikarego na inną parafię, nie potrafiłem już wrócić do praktyki" hokus-pokus" i z tej formy wyznania grzechów zrezygnowałem.

Dziś, ponad 20 lat później, stanąłem w miejscu w którym pragnę odpowiedzieć sobie na pytanie: która z praktyk SPOWIEDŹ USZNA CZY BEZPOŚREDNIE WYZNAWANIE GRZECHÓW BOGU jest praktyką wynikającą z nauki Biblii?

Czy odpuszczenie grzechów odbywa się przez Kościół, czy przez Jezusa?

• O nim to świadczą wszyscy prorocy, iż każdy, kto w Niego wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imię Jego. Dz.Ap. 10:43
• W Nim mamy odkupienie przez krew Jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego. Efez. 1:7
• Niechże więc będzie wam wiadome, mężowie bracia, że przez Tego zwiastowane wam bywa odpuszczenie grzechów, i że w Nim każdy, kto wierzy, bywa usprawiedliwiony w tym wszystkim, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez zakon Mojżesza. Dz.Ap. 13:38-39
• Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. 1 Jan. 1:9
• Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna Swego umiłowanego, w Którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów. Kol. 1:13-14
• Piszę wam, dzieci, gdyż odpuszczone są wam grzechy dla imienia Jego. 1 Jan. 2:12

Kto może odpuszczać grzechy?

• Grzech mój wyznałem Tobie I winy mojej nie ukryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu; Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego. Ps. 32:5
• Dlatego powiadam ci: Odpuszczono jej liczne grzechy, bo bardzo miłowała. Komu zaś mało się odpuszcza, mało miłuje. I rzekł do niej: Odpuszczone są grzechy twoje. Łuk. 7:47-48
• Czemuż ten tak mówi? On bluźni. Któż może grzechy odpuszczać oprócz Jednego, Boga? A Jezus zaraz poznał w duchu swoim, że tak myślą w sobie, i rzekł im: Czemuż tak myślicie w sercach swoich? Cóż jest łatwiej, rzec paralitykowi: Odpuszczone są ci grzechy, czy rzec: Wstań, weź łoże swoje i chodź? Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc odpuszczać grzechy na ziemi. Mar. 2:7-10
• Ja, jedynie Ja, mogę przez wzgląd na siebie zmazać twoje przestępstwa i twoich grzechów nie wspomnę. Iz. 43:25

Jakie grzechy mogą byś odpuszczone?

• Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. 1 Jan. 1:9
• Zaprawdę powiadam wam: Wszystkie grzechy będą odpuszczone synom ludzkim, nawet bluźnierstwa, ilekroć by je wypowiedzieli. Kto by jednak zbluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, nie dostąpi odpuszczenia na wieki, ale będzie winien grzechu wiekuistego. Bo mówili: Ma ducha nieczystego. Mar. 3:28-30

Wnioski:

• każdy, kto wierzy w Jezusa, dostąpi odpuszczenia grzechów przez krew Jego, imię Jego,  według bogactwa łaski Jego,
• każdy, kto wierzy, bywa usprawiedliwiony w tym wszystkim, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez zakon Mojżesza,
• Kiedy? wyznajemy grzechy swoje, bezpośrednio Bogu, wierny i sprawiedliwy  Bóg odpuści nam grzechy i oczyści nas od wszelkiej nieprawości, wszystkie grzechy będą odpuszczone synom ludzkim, nawet bluźnierstwa, ilekroć by je wypowiedzieli.

A co w temacie spowiedzi usznej?

• A to rzekłszy, tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego. Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane. J.20, 22-23

Idea spowiedzi usznej pojawiła się dopiero około IV-V wieku n.e. w środowiskach monastycznych, początkowo w formie zwierzania się przełożonemu zakonu ze swych duchowych zmagań. Grzegorz VII, sam zakonnik, próbował wprowadzić ją do kościoła, gdy stał się papieżem. Nakaz spowiedzi usznej wydał jednak dopiero czwarty sobór laterański w roku 1215.

Autorem tego nakazu nie był Jezus, ani apostołowie. Pismo Święte nie zawiera ani jednego przykładu spowiedzi usznej! 

Apostołowie, gdyby otrzymali autorytet do spowiadania i rozgrzeszania, jaki Rzym nadał w średniowieczu kapłanom, korzystaliby z niego, a okazji nie brakowało. Na przykład, kiedy Szymon z Samarii popełnił grzech, apostoł Piotr zamiast go wyspowiadać, powiedział, żeby się udał z grzechami bezpośrednio do Boga: "Odwróć się od tej nieprawości swojej i proś Pana, czy nie mógłby ci być odpuszczony zamysł serca twego" Dz.8:22.

Co w takim razie oznaczają słowa Jezusa: "Którym odpuście grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane"?

Odpuszczanie, o którym mówił Pan Jezus wiąże się z dyscypliną kościelną.

Chrześcijanin, który otwarcie przekracza przykazania musi być napomniany, a jeśli trwa w grzechu usunięty, aby nie wystawiał reputacji kościoła na szwank, a kto się nawraca może być przyłączony. W tym celu każdy lokalny kościół otrzymał od Chrystusa autorytet odpuszczania i zatrzymywania, związywania i rozwiązywania.

Co w takim razie oznaczają słowa Jakuba: "Wyznawajcie zatem sobie nawzajem grzechy, módlcie się jeden za drugiego, byście odzyskali zdrowie. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego."?

Wyznawajcie zatem sobie nawzajem - zalecenie to nie prowadzi do niezdrowych zależności w Kościele... jest gwarantem i bezpieczeństwem braterstwa, wyklucza "duchowe" sprawowanie władzy nad braćmi. Chroni Kościół przed sekciarstwem.

Wyznawajcie... byście odzyskali zdrowie - uważam, że niektóre choroby duszy i ciała mają swoje podłoże w grzechu... dlatego warto przeczytać cały fragment i żyć całością.