Ten werset pokazuje, że Adwentyści Dnia Siódmego i inni czciciele sabatu, mylą się uznając sobotę za dzień święty. Pierwszy dzień po sabacie według kalendarza rzymskiego to była niedziela. Niedziela też pozostaje nadal w kalendarzu jako pierwszy dzień tygodnia. Zwykliśmy myśleć o niej, jako o ostatnim dniu tygodnia, ale w wielu kalendarzach umieszczona jest jako pierwszy dzień tygodnia.
Adwentyści, jak i inni ludzie czczący sabat chcą, abyśmy powrócili do Starego Testamentu i do uwielbiania w sabat, to jest w sobotę. Sabat w sobotę upamiętniał to, że Bóg odpoczął dnia siódmego, po dziele stworzenia.
Ale "pierwszy dzień po sabacie", a więc niedziela, upamiętnia zmartwychwstanie Chrystusa i Nowe Przymierze. Chrystus powstał z martwych pierwszego dnia, w niedzielny poranek. I tego pierwszego dnia po zmartwychwstaniu spotkał się ze swoimi uczniami.
"A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia po sabacie i drzwi były zamknięte tam, gdzie uczniowie z bojaźni przed Żydami byli zebrani, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!" (Jan 20:19)
Chrystus spotkał się ze swoimi uczniami wieczorem tego samego dnia, którego zmartwychwstał, razem świętowali pierwsze chrześcijańskie nabożeństwo. Miało to miejsce pierwszego dnia tygodnia, w niedzielę.
W następną niedzielę Chrystus spotkał się z nimi ponownie; wtedy to Tomasz uwierzył (Ew. Jana 20:28-29). Widzimy jasno, że pierwsi chrześcijanie uwielbiali Chrystusa w niedzielę, zaczynając od pierwszej niedzieli po zmartwychwstaniu Jezusa. Dokładnie to samo robili potem uczniowie, co czytamy w tekście:
"A pierwszego dnia po sabacie, gdy się zebraliśmy na łamanie chleba, Paweł, który miał odjechać nazajutrz, przemawiał do nich i przeciągnął mowę aż do północy." (Dz. Ap. 20:7)
Adwentyści Dnia Siódmego i inni czciciele sabatu, powracając do sabatu ze Starego Przymierza, nie oddają należnego honoru zmartwychwstaniu Chrystusa i Nowemu Przymierzu i nie oddają chwały Bogu w dniu, w którym Chrystus zmartwychwstał, by przynieść Nowe Przymierze. Oto pierwsza lekcja, którą wyciągamy z naszego tekstu.
A teraz druga lekcja: większość nabożeństw w pierwszym kościele odbywała się wieczorami. Pierwsze kościoły zbierały się na spotkania modlitewne wieczorami (Dz. Ap. 12:5, 6, 12). Głosili i chrzcili wieczorami (Dz. Ap. 16:29-34). Wieczerzę Pańską oraz wspólny posiłek mieli w niedzielę wieczór. (Dz. Ap. 20:7, 11). To stanowiło jedną z największych atrakcji wczesnego kościoła. Mieli coś do zaoferowania ludziom na niedzielny wieczór :-)