Cesacjonizm to pogląd opowiadający się za ustaniem darów duchowych po okresie apostolskim.
Kontynuacjonizm natomiast stoi na stanowisku iż dary duchowe funkcjonują po dziś dzień. Pogląd ten wyznają kościoły zielnoświątkowe i grupy charyzmatyczne oraz neocharyzmatyczne (tzw. trzecia fala). Są jeszcze osoby umiarkowanego podejścia do tematu darów duchowych (takie jak ja), których argumenty zwolenników cesacjonizmu i kontynuacjonizmu nie do końca przekonują...
Gdzie tkwi problem?
Główny problem leży w zrozumieniu kluczowych pojęć, odnoszących się do powyższego sporu. Dotyczy on głównie posługi proroka, oraz związanych z nim pojęć, takich jak: proroctwo, objawienie, słowo wiedzy, czy dar wiary.
Inną ważną kwestią jest to, czy w przypadku kontynuacji i funkcjonowania darów duchowych np. proroctwa, zostaje naruszona zasada Sola Scriptura?
Należy rozpatrzyć główne kwestie:
1. Kwestia skutków 1 Kor 13:8-12
2. Kwestia Sola Scriptura
3. Kwestia skutków Ef 2:20
4. Pytanie o władzę i weryfikację współczesnych proroctw
1. Kwestia skutków
1 Kor 13:8-12 stanowi podstawę cesacjonizmu. Głównym powodem zaprzeczenia kontynuacji darów jest odwołanie do faktu zamknięcia kanonu NT. Zamknięcie kanonu oznaczało dla cesacjonistów koniec manifestacji charyzmatów.
Kontynuacjoniści uważają natomiast, że punktem kończącym erę charyzmatów będzie powtórne przyjście Jezusa. Podkreślają, że słowa "twarzą w twarz" odnoszą się do naszego osobistego spotkania z Chrystusem, kiedy to, co cząstkowe, przeminie.
2. Kwestia Sola Scriptura
Dla cesacjonistów, którzy odrzucają kontynuacjonizm zasadniczym argumentem jest zasada Sola Scriptura. Twierdzą oni, że dary charyzmatyczne stanowiłoby problem dla Kościoła, jako dodatkowe, pozabiblijne objawienie. Cesacjoniści uważają, że jeśli współcześni prorocy mają odwagę mówienia w imieniu Pana - stawiają się na równi w gronie wielkich proroków takich jak: Izajasz czy Jeremiasz...
Dla kontynuacjonistów rozwiązaniem tego problemu stała się zamiana Sola Scriptura na Prima Scriptura... czyli Po Pierwsze Pismo. Jeśli nowe objawienia i proroctwa nie wykluczają się z Pismem - są przyjmowane... Co do problemu stawiania współczesnych proroków na równi z wielkimi prorokami - to i tu nie mają takich zmartwień jak oponenci, przywiązują bowiem inną, mniejszą wagę zarówno do urzędu współczesnego proroka, jak i samego proroctwa. Ograniczają uprawnienia i zakres proroctwa twierdząc, że współczesne proroctwo nie może zawierać nowych treści doktrynalnych, oraz musi być zgodne z Biblią.
Pkt 3. i 4. rozważymy innym razem... jeśli będzie taka potrzeba.