Tradycja żydowska mówi nam, że ten posiłek trwał zazwyczaj godzinami.
W czasie posiłku, "gdy jedli", Jezus wziął chleb i porównał go ze swoim ciałem. Wziął też kielich i rozdzielił między nich, aby pili. "Po wieczerzy" (Łuk 22:20) Jezus ponownie wziął kielich i porównał go do swojej krwi, która miała być wkrótce wylana.
Pascha upamiętniała dwa wydarzenia: uwolnienie z Egiptu oraz oczekiwanie na przyjście Mesjasza. Ostatnia Wieczerza i Wieczerza Pańska były zarówno pamiątką uwolnienia, jak i spoglądaniem w przyszłość - na ucztę weselną Baranka.
Jaki jest lepszy sposób na wyrażenie uczty, niż uczta?
Tego wieczoru Jezus dużo myślał o Swojej przyszłej uczcie weselnej. Wspomniał o tym po raz pierwszy na początku wieczerzy i ponownie podając kielich: "nie będę pił z owocu winnego szczepu, dopóki nie przyjdzie królestwo Boże" (Łuk 22:18). Następnie, już po wieczerzy, odniósł się do niej ponownie, mówiąc: "Dlatego Ja przekazuję królestwo wam... żebyście mogli jeść i pić przy moim stole w moim królestwie ..." (Łuk 22:29-30).
Obszerne wyjaśnienia tradycji Wieczerzy Pańskiej znajdziemy w 1 Kor. 10-11. Głębokie podziały wśród wierzących w Koryncie spowodowały, że ich spotkania na Wieczerzy powodowały więcej szkody niż dobrego (11:17-18). Spożywali oni wieczerzę Pańską w "sposób niegodny" (11:27). Niektórzy z Koryntian zapomnieli, że Wieczerza jest świętym posiłkiem przymierza (11:23-32).
FUNKCJE WIECZERZY:
Przypominanie o Chrystusie
Wieczerza Pańska jest znakiem nowego przymierza. Gdy Jezus wziął kielich i powiedział: "albowiem to jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa na odpuszczenie grzechów" (Mat. 26:28) i jak każdy znak, służy on przypominaniu. Jezus powiedział, że mamy brać chleb "na pamiątkę moją" (Łuk 22:19). W 1 Kor. 11:26 Paweł potwierdza tą myśl stwierdzając, że pierwszy kościół spożywając Wieczerzę Pańską "zwiastował śmierć Pańską, aż przyjdzie". Komu oni zwiastowali śmierć Pańską i po co? Sadzę, że zwiastowali to Samemu Panu jako przypomnienie (pamiątkę) Jego powrotu. Podobnie jak w modlitwie Pańskiej mówimy: "przyjdź królestwo Twoje..."
Budowanie jedności
Bochenek chleba i kielich wina - nie tylko obrazuje jedność w Chrystusie, lecz zgodnie z 1 Kor. 10:16-17 buduje jedność. Ponieważ jest jeden chleb, jesteśmy jednym ciałem, gdyż wszyscy jesteśmy uczestnikami jednego chleba. Kupka połamanych krakersów i duża ilości "naparstków" soku owocowego całkowicie zatraca symbolikę jedności.
Budowanie społeczności
Mówiąc do Kościoła w Laodycei, Jezus zaproponował, że przyjdzie i "spożyje" z każdym, kto usłyszy Jego głos i otworzy Jemu drzwi. Jest to obraz społeczności. Idea społeczności, zobrazowana przez wspólny posiłek, ma swoje miejsce w pismach hebrajskich. Wyj. 18:12 pokazuje, że Jetro, Mojżesz i wszyscy starsi Izraela zeszli się na "jedzenie chleba" w obecności Bożej. Mojżesz, Aaron, Nadab i Abihu oraz siedemdziesięciu starszych Izraela weszli na górę Synaj, gdzie "mogli oglądać Boga, a potem jedli i pili" (Wyj. 24:9-11). Ta "społeczność w spożywaniu" jest kontynuowana w Księdze Dziejów Apostolskich, pierwszy kościół był oddany "wspólnocie łamania chleba" (2:42 - tłumaczenie dosłowne). Zwróć uwagę na to, że w tym fragmencie wystepuje spójnik "i" między nauką apostolską a wspólnotą, oraz między łamaniem chleba i modlitwami, lecz nie ma go między wspólnotą, a chlebem! W grece, słowo "wspólnota" i "łamanie chleba" są połączone razem jako czynności równoczesne. Mieli ze sobą nawzajem społeczność (wspólnotę) wtedy, gdy łamali razem chleb!