Nowotestamentowi starsi byli po prostu duchowo dojrzałymi mężami - wzorowymi chrześcijanami, którzy nadzorowali (nie kontrolowali czy kierowali) sprawy kościoła. Starsi nie byli postaciami organizacyjnymi, nie byli wynajętymi mówcami czy kościelnymi prezesami. Byli po prostu starszymi braćmi (starszymi wiekiem), wykonującymi rzeczywiste funkcje (prowadzącymi do dojrzałości, pastorującymi, nadzorującymi itd.)
Na ich główne zadanie składały się trzy elementy:
- kształtowanie służebności w kościele,
- motywowanie świętych do pracy i służby
- oraz modelowanie duchowego rozwoju młodszych wierzących (1 Ptr. 5:1-3).