Droga zbawienia
13 wiersz 13 rozdziału 2 Księgi Mojżeszowej: "Każde zaś
pierworodne oślę, odkupisz barankiem; a jeślibyś nie
odkupił, wówczas złamiesz mu szyję; a każde pierworodne
człowieka między synami twoimi odkupisz".
Wyobraźmy sobie taką
scenę, około 3000 lat wstecz. Dwóch mężów -
jeden, to kapłan Boży, a drugi - biedny Izraelita, zajęci
są nader poważną rozmową. Stańmy opodal. Ich
gestykulacja zdradza, iż z powagą omawiają jakąś
ważną sprawę, a nie trudno się domyślić, że
przedmiotem ich rozmowy było małe oślątko, które
drżąc całe, stało obok. "Przyszedłem się
dowiedzieć, czy w tym wypadku nie można by zrobić choć raz
tylko wyjątku - powiada ów biedny Izraelita. To wątłe stworzenie
jest pierworodnym mego osła, a chociaż ja doskonale wiem, co mówi
Prawo Boże w tej sprawie, mam nadzieję, że okażecie mi
łaskę i oszczędzicie życie tego oślęcia. Ja
jestem jednym z bardzo biednych w Izraelu i z trudem mogę znieść
stratę tego bydlątka". "Ależ - odpowiada kapłan
stanowczo - Prawo Boże nie ulega żadnej zmianie: "Każde
pierworodne oślę odkupisz barankiem; a jeślibyś nie
odkupił, wtedy złamiesz mu szyję' Gdzież jest
baranek?" "Ach, Panie, ja żadnego baranka nie posiadam!"
"Wobec tego idź, kup go i powróć, w przeciwnym bowiem razie
szyja oślęcia na pewno zostanie złamana. Musi umrzeć
baranek albo oślę." "No, to wszystkie nadzieje moje
stracone - zawołał - jestem zbyt ubogim, abym mógł kupić
baranka!" Podczas tej rozmowy przyłącza się do nich
jakaś trzecia osoba, a słysząc o smutnym losie ubogiego
męża, zwraca się do niego z tymi uprzejmymi słowami:
"Nie smuć się, ja mogę ci dopomóc. Mamy w naszym domu, tam
na szczycie wzgórza, jedno małe jagnię, wychowane przy nas, które
jest 'bez skazy i zmarszczki'. Nigdy nie oddaliło się ono od domu,
nic dziwnego więc, że wszyscy domownicy bardzo je kochają. Przyprowadzę
tego baranka". I natychmiast spieszy ku domowi, a za chwilę widzimy
go, wiodącego delikatnie to piękne stworzenie, i wnet baranek i
oślątko stoją obok siebie. A potem baranek zostaje
związany, położony na ołtarzu, jego krew wylana, i
ofiarę strawia ogień. Wówczas sprawiedliwy
kapłan zwraca się do ubogiego męża z tymi słowami:
"Możesz bezpiecznie zabrać do domu swe oślę: teraz
szyja jego już nie będzie złamana. Baranek umarł za
oślę, a więc oślę w sprawiedliwy sposób zostało
uwolnione. Stało się to dzięki twojemu przyjacielowi".
Czyż nie widzisz w tym obrazie sytuacji
grzesznika, i jak dokonane jest zbawienie? Boże wymaganie w stosunku do
twojego grzechu to "złamać mu szyję" - tzn.
wykonać sprawiedliwy sąd nad twoją głową, jako
winowajcy; jedynym wyjściem byłaby śmierć jakiegoś
przez Boga przyjętego Zastępcy. Ty nie mógłbyś sam
znaleźć niczego, co mogłoby zadość uczynić
takiemu wymaganiu, ale w Osobie Swego umiłowanego Syna, Bóg Sam
darował za ciebie tego Baranka.
"No tak - odpowiesz - jako osądzony grzesznik znalazłem w
Nim tego, któremu mogę bezpiecznie zaufać. Ja wierzę w
Niego." Wobec tego mogę ci powiedzieć, że z punktu widzenia
Bożego, przypisana zostaje ci pełna wartość Jego ofiary i
śmierci, zupełnie tak, jak gdybyś ty sam tego wszystkiego
dokonał. Cudowna i doskonała jest Boża droga Zbawienia!
Na podstawie: George Cutting "Which Class Are YOU Traveling? ".