Radość zbawienia

Podczas gdy nasze zbawienie opiera się na dziele Chrystusa, to radość i pokój jest nam dane i zostaje podtrzymywane przez Ducha Świętego, który mieszka w ciele każdego wierzącego. Musimy pamiętać o tym, że każdy wierzący wciąż ma "ciało", tj. skłonną do złego naturę, z którą się urodził.

Dzieło Chrystusa i twoje zbawienie - stoją lub upadają razem.
Twój sposób życia i twoja radość - stoją lub upadają razem.
 

Historia ewangelizacji cz. 3.

Reformacja i późniejsze czasy

W okresie Reformacji powstało wielu potężnych ewangelistów i nauczycieli Biblii; słynni byli: Jan Kalwin, Marcin Luter, Ulrich Zwingli, Menno Simons, John Smyth i John Knox. Jan Kalwin był mózgiem wielkiej wyprawy ewangelizacyjnej do Francji w 1555 roku. Osiemdziesięciu ośmiu mężczyzn z różnych warstw społecznych zostało posłanych do Francji, by przeprowadzić ewangelizację; Kalwin i inni w Genewie wyposażyli ich w duchowy pokarm i wyszkolili ich. Marcin Luter nazwał siebie „niegodnym ewangelistą naszego Pana Jezusa Chrystusa”. Zrównał Reformację z ewangelizacją, mówiąc: „Jeżeli miałbym się chlubić, powinienem chlubić się w Bogu, że jestem jednym z apostołów i ewangelistów na ziemiach niemieckich, mimo, że diabeł oraz wszyscy jego biskupi i tyrani nie chcą, żebym nim był.” 

Pewność zbawienia

Zanim przejdziemy do wersetu, który mówi nam o tym, jak każdy z nas, każdy kto jest wierzącym w imię Jezusa Chrystusa może wiedzieć z całą pewnością, że ma życie wieczne, pozwól, że zacytuję go w pokręcony sposób, tak jak to sobie człowiek często przedstawia: 

"Te miłe i przyjemne uczucia dałem wam, którzy wierzycie w Imię Syna Bożego, żebyście wiedzieli, że macie życie wieczne." 

Historia ewangelizacji cz. 2.

Pierwsi zachodni ewangeliści

Jan Wiklif urodził się w XIV wieku w Richmond, w hrabstwie Yorkshire, w Anglii. Znany jako „jutrzenka Reformacji”, nie tylko był pierwszym tłumaczem Biblii na język angielski, ale również zorganizował ewangelizację pogańskich mas w Anglii. Zgromadził grupę ‘ubogich kaznodziejów” zwanych lolardami, którzy pełnili wędrowną służbę kaznodziejską w Brytanii i poza nią, czytając Biblię i głosząc ewangelię prostemu ludowi w języku zrozumiałym dla niego.

Historia ewangelizacji cz. 1.

Jeden z pierwszych historyków chrześcijańskich, Euzebiusz, pisał o podróżujących kaznodziejach, którzy w pierwszym wieku po wniebowstąpieniu Jezusa zanosili ewangelię na rynki, do synagog, do domów i amfiteatrów w całym imperium rzymskim, a czynili to z wielką gorliwością płynącą z Ducha Świętego.

Droga zbawienia

13 wiersz 13 rozdziału 2 Księgi Mojżeszowej: "Każde zaś pierworodne oślę, odkupisz barankiem; a jeślibyś nie odkupił, wówczas złamiesz mu szyję; a każde pierworodne człowieka między synami twoimi odkupisz".

Co nam pozostało po Apostołach?

Jaką ewangelię zwiastujemy dziś, blisko 2000 lat po Apostołach? 

Najczęściej atrakcyjną, łatwą i przyjazną ludziom... taką, która przyciągnie i zaspokoi potrzeby tych małych i tych dużych (najlepiej bogatych). Zapełni nam ławki w kościele i koszyczek.

Podobnie jak Apostołowie, obracamy się dzisiaj w kręgu dwóch grup ludzi: Żydów domagających się cudów i Greków szukających mądrości. 

Fenomen megakościoła

Od czasu lektury książek al`a "Kościół świadomy celu" stałem się uczestnikiem zjawiska, które nazwałem roboczo "zachwyt nad megakościołem". 

Czym jest megakościół? 

Megakościół, to określenie używane w stosunku do zborów protestanckich, które w ciągu tygodniowego cyklu nabożeństw zgromadzą ponad 2000 uczestników.

Bardziej znać niż wiedzieć...

Lud mój ginie, gdyż brak mu poznania; ponieważ ty odrzuciłeś poznanie, i Ja ciebie odrzucę, abyś mi nie był kapłanem, a ponieważ zapomniałeś o zakonie swojego Boga, Ja też zapomnę o twoich dzieciach. (Oz 4:6 [PBW])

Niektóre kościoły mają dzisiaj poważny kłopot... bardziej interesuje je wiedza o Bogu, poprawna doktryna, właściwe zachowywanie biblijnych nakazów i zakazów lub stały "wzrost kościoła" niż... sam Bóg.

Nie pasujesz?

Bóg zawsze daje możliwość zmiany w życiu, zawsze daje kolejną szansę. Może się nam wydawać, że to, co najlepsze już za nami, ale nie zawsze tak jest...

W 1934 roku w Charlotte podczas akcji ewangelizacyjnej Mordechaja Hama nawrócił się młody 16-letni chłopak. Po swoim nawróceniu chciał przyłączyć się do lokalnej grupy młodzieżowej, ale nie został przez nich przyjęty, ponieważ ich zdaniem był zbyt... "cielesny".

Konieczna reforma

Autor tekstu: Horace Bushnell.

Doktor Teologii Horace Bushnell urodził się w Waszyngtonie w hrabstwie Litchfield, w stanie Connecticut, w roku 1804 i służył jako pastor w Północnym Kościele Kongregacjonalnym w Hartford. W czasie pisania niniejszego artykułu prawdziwą biblijną Ewangelię na wielu seminariach i w wielu kościołach zastępowała "Ewangelia społeczna", którą Dr Bushnell krytykuje poniżej.

To zaczyna być wielką nadzieją naszych czasów. Mianowicie to, że społeczeństwo jest w przededniu wkroczenia w coś lepszego, poprzez naturalne procesy – takie jak: lepsze wykształcenie, wielkie reformy publiczne, większa osobista kultura i praktyki filan-tropijne. Mamy nową ewangelię, która odpowiada tym trendom – ewangelię, która nie tyle głosi wiarę w Boże zbawienie, ile wiarę w ludzką naturę – przytłumioną, moralizującą ewangelię, która proponuje rozwój, nie powtórne narodzenie. Która pokazuje ludziom, jak lepiej wzrastać, jak lepiej pielęgnować ich przyjazne instynkty, jak być rozsądnym w ich własnym świetle i jak nad sobą panować o własnych siłach.

Historia pewnej pieśni

George Bennard (1873-1958) urodził się w Youngstown, w stanie Ohio, ale wychował się w Iowa. Po nawróceniu na spotkaniach Armii Zbawienia wraz ze swoją żoną, aż do czasu opuszczenia organizacji byli przywódcami brygady.  Następnie po opuszczeniu Armii Zbawienia został ordynowany na duchownego Metodystycznego Kościoła Episkopalnego – jego wiara i zaangażowanie zawsze spotykały się z podziwem wiernych i współpracowników. Przez ponad czterdzieści lat służył jako wędrowny kaznodzieja przebudzeniowy.

Przeżywając duchowy kryzys, zaczął zastanawiać się nad współuczestnictwem w cierpieniach chrystusowych oraz rolą krzyża w życiu chrześcijanina i doszedł do wniosku, że jest on czymś więcej niż tylko religijnym symbolem i stanowi sedno Ewangelii.Jesienią 1912 roku w Albion, w stanie Michigan, napisał pieśń: "Stary szorstki krzyż". 

Ewangelia czy wielkie zwiedzenie?

Autor tekstu:  David Servant.

Wielu powie w owym dniu: Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia? Wtedy oświadczę im: Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości! (Mt 7:22-23).

Oczywiście, w Ewangelii jest zawarte jedynie podsumowanie dłuższej historii, lecz są w nim istotne – tragiczne wnioski…..

Po pierwsze: fragment rozmowy, przytoczony przez Jezusa, to wypowiedź stojących przed Jezusem i jest to z pewnością ich ostatnia próba obrony własnej. Oczywiście, już wiedzą, że odmówiono im wejścia do Królestwa Niebieskiego, teraz w panice ich serca biją gwałtownie, a w umysłach wiruje wiele myśli, podejmują ostatnią desperacką próbę, chcą przekonać Pana, że to On się myli.

Czym jest PRAWDZIWY KOŚCIÓŁ?

Autor tekstu: J. C. Ryle.
 
Jedyny prawdziwy Kościół składa się ze wszystkich wierzących w Pana Jezusa. Tworzą go wszyscy nawróceni mężczyźni i kobiety, wszyscy prawdziwi chrześcijanie. Wszyscy członkowie tego Kościoła wyróżniają się tymi samymi cechami. Ich styl uwielbienia bywa odmienny, jednemu uwielbieniu towarzyszy modlitwa, innemu nie; niektórzy uwielbiają Boga klęcząc, inni stojąc; ale wszyscy uwielbiają Boga jednym sercem. Prowadzi ich jeden Duch; wszyscy są zbudowani na jednym fundamencie; wywodzą swą religię z tej samej księgi, którą jest Biblia. Wszyscy są złączeni z jedną centralą, którą jest Jezus Chrystus.

5 punktów Kalwinizmu i Arminianizmu

Poniższe materiały pochodzą z książki: "Zarys Interpretacji" autorstwa Dawida N. Steele i Curtisa C. Thomasa (str. 144 – 147), przedstawiają one kontrast pomiędzy „Pięcioma Punktami Arminianizmu” a „Pięcioma Punktami Kalwinizmu” w najjaśniejszej i najbardziej zwięzłej formie. 

Przesłanie br. Berta Clendennena

Ostatnie przesłanie br. Berta Clendennena do Kościoła, po otrzymaniu diagnozy,  że z powodu przerzutów raka zostało mu już tylko kilka tygodni życia.

1 Jana 1:9,10 "Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, oczyści nas od wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, kłamcę z niego robimy i nie ma w nas Słowa Jego".

Jak większość z was wie, przechodzę obecnie przez jeden z najtrudniejszych okresów mojego życia i jestem pewny, że jest w tym wszystkim cel. Od jakiegoś czasu błagałem Boga, żeby mi nie pozwolił umrzeć dotąd, aż pokażemy temu biednemu, oszukanemu pokoleniu Jego moc. Mam takie odczucie, że to wszystko jest ze sobą połączone. Powodem dla którego to tak mocno odczuwam jest to, że ten atak na mnie stał się powodem modlitwy po całym świecie.

Pomieszane języki...

Pijąc powoli aromatyczną kawę wraca mi obraz innej kawy w innym miejscu z innymi ludźmi... gdzieś w górach wypiliśmy razem nie jedną kawę... wydawało nam się, że możemy wszystko, że nic i nikt nas nie rozdzieli. Śniliśmy nasz sen o wielkości... 

  "rzekli: Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi. A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego! W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta. Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi". Księga Rodzaju 11 rozdział.

Gdzie podziali się ci, z którymi "szturmowałem" niebo? Kiedy i z jakiego powodu przestaliśmy się rozumieć? Czy biblijna opowieść o wieży Babel stała się naszym udziałem? Jeśli tak, to co było nasza wieżą? czy było to coś "duchowego" czy coś "materialnego"? Kiedy zarozumiałość wyprzedziła naszą naiwność?

Starszeństwo czy braterstwo?

Powiedzmy to sobie otwarcie: NT poświęca niewiele miejsca starszym! Jest tak dlatego, że większość odpowiedzialności za troskę, nauczanie i usługiwanie w kościele spoczywa wprost na ramionach wszystkich braci i sióstr!

O korzeniach nowoczesnego kościoła

Nowoczesny kościół nie ma korzeni... świadomie, bądź nieświadomie odrzuca dorobek historycznych kościołów, nie stawia pytań, nie szuka odpowiedzi... jest nowoczesny, dlatego też nie ma wyznania wiary... nie uznaje, (lub nie praktykuje) sakramentów... 

O priorytetach we współczesnym kościele

Na pierwszym miejscu Bóg, na drugim miejscu nasz kościół, na trzecim służba, na czwartym rodzina(?) itd.

Kiedy przez wiele lat słucha się takich "nauczań", człowiek zaczyna rzeczywiście w nie wierzyć, wszelkie próby zmiany kolejności priorytetów w życiu wierzącego wywołują w nim wątpliwości, wyrzuty sumienia, "ścisk w żołądku". Efektem takiego "nauczania" jest chęć całkowitego podporządkowania swojego życia kościołowi, jego cele stają się naszymi celami, jego życie - naszym życiem, wtapiamy się w nasz kościół, powoli stajemy się jedno z nim. Opinie o naszym kościele traktujemy jak opinie o nas samych, rady i opinie płynące z naszego kościoła stają się ważniejsze od opinii np. naszych rodziców czy małżonków (jeśli ci akurat nie są członkami naszego kościoła). Więcej... jeśli nasze przekonania nie są zgodne z myślą naszego kościoła przestajemy ufać nawet sobie samym...

Co wiesz o biblijnej dziesięcinie?

Wiele kościołów naucza na temat dziesięciny... dlatego proponuję ci test Co wiesz o dziesięcinie?

Szerokie studium przeciw praktyce dziesięciny w kościele NT znalazłem w książce Czy kościół powinien nauczać płacenia dziesięciny? Teologiczne wnioski o dziesięcinie, autor: Russell Earl Kelly

Natomiast studium na korzyść praktyki płacenia dziesięciny we współczesnym kościele znalazłem na > tej stronie internetowej <.

Rola starszych w Kościele

Jaka jest rola starszych w kościele NT?  W grece, starszy (presbuteros) znaczy jedynie "starszy mężczyzna" (rozumiem, że bez żony, choć powinien być żonaty). Zatem, starszy, jest wypróbowanym świętym, bratem seniorem - takie jest fundamentalne znaczenie tego słowa.

Przywództwa hierarchiczne - porównanie systemów

autor: Krzysztof Gołębiowski.  Szkoła Biblijna BEREA.

Temat: Struktura władzy w Kościele Rzymskokatolickim i u Świadków Jehowy - analiza porównawcza.

Na czele każdego z nich stoi („z ustanowienia Bożego”) instytucja (papież i kolegium biskupów lub „niewolnik wierny i rozumny” i Ciało Kierownicze), która w nieomylny sposób interpretuje Słowo Boże i wymaga od wiernych bezwzględnego posłuszeństwa. Krytyczna postawa wobec tego ośrodka władzy odbierana jest jako bunt przeciw Bogu – inicjatora tego stanu rzeczy.

Duchowy autorytet w kościele

Kościoły często nauczają o autorytecie... kościół pyta: "przed kim jesteś odpowiedzialny?"

Co kościoły mają na myśli, gdy mówią i pytają o "autorytet"? Otóż pytanie to oznacza: "Kto ma na ciebie decydujący wpływ?". Wiele kościołów jest zbudowanych na "wpływie".

"Wpływ" rodzi hierarchiczną strukturę przywództwa, oparta jest ona o system pozycji, miejsc do zapełnienia, pracę do wykonania, tytuły, w których można paradować, szeregi, które można zasilać, stopnie na które można awansować.

Jak to powinno naprawdę wyglądać? Kto i nad kim ma autorytet w Kościele? Czy proboszcz, pastor, starsi mogą kontrolować kościół? O co chodzi w odpowiedzialności? Czy zbór, denominacja ochroni swoich członków przed błędem doktrynalnym i upadkiem moralnym?

Brak dyskusji...

Każdy lokalny kościół stoi na stanowisku, że wewnątrz niego nie istnieje żadna nieprawidłowość. Utrzymuje, że to, co się robiło i co się robi, pozostaje w całkowitej zgodzie z Pismem Świętym, więcej, że samo Pismo Święte wymaga podejmowania takich kroków. Jeśli tak jest rzeczywiście, to nie powinno być żadnych przeciwwskazań co do szczerej dyskusji na tematy, które budzą kontrowersje. Dyskusja taka powinna w istocie jeszcze bardziej wykazać słuszność stanowiska każdego kościoła.

Kto nie jest z nami... jest przeciwko nam!

Myślę, że jednym z dziwniejszych zjawisk naszych czasów jest fakt, że najbardziej drastyczne ograniczenia wolności sumienia jednostki wywodzą się z kręgów tych grup religijnych, które niegdyś znane były ze swych działań na rzecz obrony tejże wolności.