Znamienna w skutkach była obecność Bucer`a podczas dysputy Lutra w Heidelbergu 26 kwietnia 1518 r. w budynku wydziału filozofii Uniwersytetu Heidelberskiego na której wielki reformator w 28 tezach przedstawił swą radykalną naukę o łasce Bożej i grzechu człowieka...
Prawo Boże, choć samo w sobie stanowi najświętszą naukę życia, nie może doprowadzić człowieka do sprawiedliwości, lecz mu w tym wręcz przeszkadza (teza 1). Jeszcze mniej mogą pomóc w tym względzie uczynki człowieka, nawet jeżeli są sprawowane zgodnie ze wskazaniami „naturalnego rozumu” (teza 2). I tak dalej...
Od tego czasu teologia Bucer`a zostaje "naznaczona" nauką o usprawiedliwieniu.
W roku 1523 Bucer poślubia byłą zakonnicę Elisabeth Silbereisen za co zostaje ekskomunikowany (przez biskupa Speyer). Przenosi się do rodzinnego Strasburga i zostaje tam (rok później) wybrany na pastora.
Bucer rozwija swój własny charakter teologiczny, który w tej samej mierze zarówno przybliża, jak i oddala go od Lutra. Uważał, że człowiek jest na wskroś grzesznikiem. Że wiara człowieka, który wie, że łaska Boża sama go ratuje, nie pozwala mu usiąść i nic nie robić. Raczej, że Duch Boży wpływa na wierzącego, aby podjął służbę bliźniemu.
Na początku lat trzydziestych XVI wieku Bucer jest już uważany za jednego z najważniejszych reformatorów południowych miast niemieckich. Zostaje doradcą Filipa Wielkodusznego (Philipp der Großmütige) jednego z regionalnych władców, zaliczanego do prekursorów Reformacji w Niemczech.
Bucer był bardzo zainteresowany połączeniem różnych obozów protestanckich. Pracował intensywnie nad porozumieniem w kwestii Wieczerzy Pańskiej pomiędzy reformatorami Wittenbergi i Zurychu. W 1536 roku Bucer doprowadza do podpisania tzw. Konkordii (Ugody) Wittenberskiej, która miała zjednoczyć zwolenników Reformacji wittenberskiej i szwajcarskiej. Niestety inicjatywa Bucera nie odniosła skutku. Wprawdzie Marcin Luter podpisał Konkordię, to jednak odrzucił ją Henryk Bullinger, reformator z Zurychu. Konkordia Wittenberska przyczyniła się do związania Reformacji w rejonie Alzacji i Lotaryngii z luteranizmem.
Po porażce protestantów w 1547 roku (wojna szmalkandzka) Bucer został zmuszony do emigracji. W 1549 roku Bucer przybywa do Anglii, gdzie zostaje profesorem teologii w Cambridge oraz pomaga we wprowadzaniu idei Reformacji. Martin Bucer umiera 28 lutego 1551 roku.
O życiu prywatnym, Bucer`a... a właściwie jego żonie Wibrandis Rosenblatt... która była po kolei żoną trzech reformatorów możemy przeczytać poniżej:
> Wibrandis Rosenblatt - żona trzech reformatorów i matka