Zarys sporu Pelagiusza z Augustynem

Pelagiusz, mnich z Brytanii (prawdopodobnie bez święceń), żył w późnych latach 300 i wczesnych latach 400 po Chr. W roku 402 r. ratując się ucieczką przed bar­barzyńcami udaje się do Italii, gdzie występuje jako kaznodzieja i rozpoczyna polemikę przeciwko zastanym poglądom. Jego głównym przeciwnikiem został św. Augustyn z Hippony, którego stwierdzenie w Wyznaniach: "Boże, daj mi siłę, abym mógł zrobić wszystko, czego ode mnie żądasz. A potem żądaj ode mnie, czego chcesz" wydały mu się podważaniem odpowiedzialności moralnej i głoszeniem taniej łaski.

Historia reformacji cz.17. Jednota Braci Czeskich.

Bracia czescy wywodzą się ze wspólnoty religijnej z Kunvaldu, a ta z kolei z Taborytów (radykalnego odłamu husytów). Jednota powstała w 1457 roku, a w roku 1467 połączyła się z czeskimi waldensami i przyjęła od nich sukcesję apostolską (Maciej z Kunvaldu, został ordynowany przez Michała z Žamberka, wcześniej ordynowanego na biskupa przez biskupa waldensów - Stefana) i stworzyła kościół, który nie uznawał zwierzchności papieskiej i pozostawał poza prawem o tolerancji religijnej. W okresie reformacji Jednota Braci Czeskich przyjęła naukę Lutra, później Kalwina i weszła w alians z kościołami ewangelickimi.

Historia reformacji cz.16. John Knox.

Reformacja w Szkocji postępowała bardzo powoli. Dzieła Lutra były potajemnie przemycane do kraju. Patrick Hamilton za głoszenie haseł reformacji został spalony w 1528 roku w St Andrews. 

Jedną z głównych przeszkód na jaki natrafiała reformacja w Szkocji była... polityka. Szkocja była w tym czasie anty-angielska, a tym samym musiała być pro-rzymska... Po śmierci króla Szkocji Jakuba V w roku 1542, jego córka Mary Stuart (jako niemowlę) została królową Szkocji. W jej imieniu władzę sprawowała matka - Mary of Guise.

"Luterańska zaraza" na egzaminie gimnazjalnym...

Stanowczy protest władz Kościoła ewangelicko-augsburskiego wywołała część egzaminu gimnazjalnego, w którym uczniowie mieli zastanowić się nad tekstem źródłowym, w którym mowa była o "luterańskiej zarazie". Chodzi o tzw. "Mandat do starostów" króla Zygmunta I Starego, którego fragment wyrwany z kontekstu i pozbawiony komentarza, wzbudził protesty nauczycieli, uczniów oraz rodziców wyznania ewangelicko-augsburskiego.

Sami jesteście zarazą – miał napisać jeden z gimnazjalistów na arkuszu egzaminacyjnym po przeczytaniu tekstu. I w sumie zupełnie mnie to nie dziwi. 

Ecclesia semper reformanda

Jeszcze słów kilka o mojej "ukochanej" zasadzie: 
Kościół zawsze reformujący się - nigdy nie przestający się reformować...

Reformacja się nie skończyła. Kościół powinien poddawać się stałej reformie. 

Jak podkreślał Marcin Luter: Instytucje kościelne są rzeczywistościami ludzkimi i mogą się mylić. 
Dlatego Kościoły w sposób krytyczny powinny przyglądać się sobie i zadawać pytania odnośnie własnego funkcjonowania.

O quasi-kalwiniźmie w zakonie jezuitów :-)

Molinizm - nazwa pochodzi od poglądów głoszonych przez hiszpańskiego jezuitę, Ludwika Molinę dotyczących wzajemnej relacji pomiędzy wolą a łaską...

Moline nauczał,że łaska jako dar od Boga, determinuje nasze decyzje, postępowanie i skutecznie wpływa na nasze wybory... prowadząc nas w konsekwencji do zbawienia. Jednak aby ta łaska zadziałała, musi być przyjęta w akcie "wolnej woli" i realizowana czynem.

Poglądy Moline wywołały duże zamieszanie w środowiskach kościelnych. W opozycji do Moliny stanęli dominikanie.

W latach 1598-1607 komisja De auxiliis działająca w Rzymie nie znalazła jednoznacznej drogi wyjścia w tej dyspucie. Wynikiem jej prac było jednak to, że zakazała jezuitom piętnowania dominikanów jako „kalwinów”, a dominikanom nazywania jezuitów „pelagianami” :-)

Historia reformacji cz.15. Jakub Arminius.

Zaraz po studiowaniu Pisma, które gorliwie wpajam, polecam mym uczniom studiowanie Komentarzy Kalwina, które zachwalam bardziej nawet niż sam Helmich [holenderski teolog]. Uważam, że Kalwin jest niezrównany w interpretacji Pisma i że jego komentarze powinno się bardziej cenić, niż wszystko to, co przekazała nam biblioteka ojców. Uważam, że posiadł ponad większość innych, albo raczej ponad wszystkich innych to, co można nazwać wybitnym duchem proroczym. Jego Instytucje należy studiować po Katechizmie [heidelberskim], jako że zawierają pełniejsze wyjaśnienie - jednak nie bezkrytycznie, [ale] tak, jak należy czytać pisma każdego człowieka. - oto słowa Jakuba Arminiusa o Kalwinie.

Historia reformacji cz.14. Jan Łaski.

W roku 1555 wzrost nastrojów reformacyjnych w Polsce osiągnął swoje pierwsze apogeum, wyrazem tego było opowiedzenie się 113 posłów za tekstem konfesji Jana Lutomirskiego (opartej na Konfesji Augsburskiej). Posłowie żądali zwołania soboru narodowego, komunii pod dwoma postaciami, zniesienia celibatu i wprowadzenia do nabożeństw języka polskiego w miejsce łaciny. Zwolennicy reformacji w Polsce zwrócili się do Melanchtona, Kalwina i Łaskiego o pomoc w organizowaniu w Polsce Kościoła. Jan Łaski otrzymał ponad czterdzieści listów z Polski, min. od: Stanisława Myszkowskiego, Jan Bonera, Olbrachta Łaskiego, Stanisława Lasockiego i Hieronima Filipowskiego. Autorzy listów mieli prosić, a nawet żądać, aby Łaski niezwłocznie przybył do Polski, bo: Ewangelia ma tutaj drzwi i bramy otwarte oraz stwierdzali, że należy spodziewać się kontrakcji papiestwa w związku z przyjazdem do Polski legata papieskiego Alvise Lippomano.

Historia reformacji cz.13. Reformowani w Niemczech - Martin Bucer.

Martin Bucer (faktycznie Butzer) urodził się 11 listopada 1491 roku w Schlettstadt (Alzacja). W wieku 15 lat został dominikaninem. W 1516 roku rozpoczął studia teologiczne w Heidelbergu, gdzie spotkał się z nauką Marcina Lutra. W roku 1517 przyjął święcenia kapłańskie, a w 1522 został proboszczem w Landstuhl.

Znamienna w skutkach była obecność Bucer`a podczas dysputy Lutra w Heidelbergu 26 kwietnia 1518 r. w budynku wydziału filozofii Uniwersytetu Heidelberskiego na której wielki reformator w 28 tezach przedstawił swą radykalną naukę o łasce Bożej i grzechu człowieka...

Historia reformacji cz.12. Reformacja we Francji.

1. Jan Kalwin
2. Reformacja w Genewie
3. Inni reformatorzy
4. Początki reformacji we Francji i jej rozwój do 1598r.

Od około 1535 roku idee reformacji bez większych przeszkód rozprzestrzeniają się we Francji. Obecność Kościoła Reformowanego w Genewie pod kierownictwem Kalwina doprowadziły do stanu, w którym francuscy protestanci byli coraz bardziej ukierunkowani na Genewę i reformację szwajcarską. Sam Kalwin również był zainteresowany rozwojem reformacji w swojej ojczyźnie, toteż wysyłał z Genewy pastorów oraz kolporterów z literaturą protestancką.

Francuskich protestantów nazywano Hugenotami - nazwa ta pochodzi ona od nazwiska przywódcy powstania w Genewie - Besançon`a Hugues'a, lub wg innego źródła - od szwajcarskiego terminu Eidgenossen, czyli sprzysiężeni.

Historia reformacji cz.11. Reformacja w Genewie.

1. Jan Kalwin
2. Reformacja w Genewie
3. Inni reformatorzy
4. Początki reformacji we Francji i jej rozwój do 1598r.

Gdy Kalwin powrócił do Genewy, jego pierwsze kazanie było kontynuacją ostatniego kazania przed wyjazdem. Zachowywał się tak, jakby nie było żadnego wyjazdu, żadnej przerwy. Jego pozycja w Genewie była teraz nieporównywalnie mocniejsza - został przecież wezwany przez Radę miejską, mieszkańców i kościół.

Kurs - Błędy Kalwinizmu.

Po lewej stronie pod zakładką YouTube znajdziecie link "Kalwinizm" do kursu pt. Błędy kalwinizmu - Dr. Walls`a. Kurs sklada się z 6 części.

Część pierwsza:
Jerry L. Walls wyjaśnia czym jest kalwinizm, opisuje jego istotę, oraz wskazuje na fatalne konsekwencje tej nauki.

Część druga:
Jerry L. Walls wyjaśnia główne aspekty konfliktu pomiędzy kalwinizmem, a arminianizmem/wesleyanizmem.

Problem z Wieczerzą Pańską - prezentacja poglądów.

Chciałbym dziś poruszyć problem Wieczerzy Pańskiej. Jest to jedna z ciemniejszych stron reformacji... o tyle ważna dla nas współcześnie, że brutalnie ukazuje całą naszą ignorancję w tematach dotyczących sprawowania kultu. Pozwól, że zadam ci pytanie: Jakie jest twoje stanowisko w tej sprawie? Na czym je opierasz? Czy głęboko zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego wierzysz właśnie tak, a nie inaczej?

Może to być dla nas zgorszeniem, że reformatorzy wielokrotnie ścierali się w tym temacie. W efekcie bardziej się od siebie oddalając, niż zbliżając, ale świadczy to tylko o ich gorliwości w sprawach dotyczących Prawdy!

Historia reformacji cz.10. Kalwin cz.2.

1. Jan Kalwin
2. Reformacja w Genewie
3. Inni reformatorzy
4. Początki reformacji we Francji i jej rozwój do 1598r.

Konwersja Kalwina na protestantyzm
Kwestia, kiedy Kalvin doświadczył nawrócenia na protestantyzm jest przedmiotem licznych badań, w których dokumentacja jest bardzo słaba. Kalwin sam napisał, że doświadczył takiej konwersji (subita conversio). 

Historia reformacji cz.9. Kalwin cz.1.

1. Jan Kalwin
2. Reformacja w Genewie
3. Inni reformatorzy
4. Początki reformacji we Francji i jej rozwój do 1598r. 

Jan Kalwin, despota z Genewy?
Dużo więcej niż o Zwinglim wiadomo o osobie Jana Kalwina. Jest to zrozumiałe, ponieważ był nieporównanie bardziej skuteczny niż Zwingli. Prawie wszystkie Kościoły reformowane na świecie odnoszą się do myśli i nauki Jana Kalwina. Reformowani są często nazywani kalwinistami, choć jest to uproszczenie, a oni sami tak sobie nie nazywają.

Historia reformacji cz.8. Dalszy rozwój.

1. Tło wydarzeń
2. Zwingli
3. Bullinger
4. Dalszy rozwój

Pomimo ostrych sporów między Zurychem a kościołem katolickim reformacja w Szwajcarii powoli "zdobywa" kolejne miasta. We wschodniej Szwajcarii (Appenzell, Glarus, Graubuenden) poszczególne społeczności same decydują, czy chcą wprowadzić reformację. W Chur - stolicy kantonu Gryzonia (niem. Graubünden) duży wpływ zdobył przyjaciel i uczeń Zwingliego - Johann Comander (1482-1557) nazywany ojcem reformacji w Graubünden.