Katechizm Heidelberski to (jak na dzisiejsze realia) stosunkowo krótkie dzieło. Został zredagowany na życzenie Fryderyka III, księcia - elektora Palatynatu, przez grupę teologów pod kierunkiem Kaspra Olevianusa i Zachariasza Ursynusa.
Olevianus i Ursynus wykorzystali istniejącą literaturę katechetyczną, jak: katechizm Kalwina, Melanchtona i Jana Łaskiego. Po dokładnym zbadaniu katechizmu przez synod superintendentów Palatynatu w grudniu 1562 roku został on zatwierdzony i wydany drukiem w roku 1563.
Katechizm podzielony jest na 52 „Dni Pańskie” (niedziele), gdyż był on (i w wielu kościołach nadal jest!) tekstem komentowanym w czasie popołudniowych nabożeństw niedzielnych. Poniżej fragment:
Dzień Pański 1: Jedyna pociecha
Pytanie 1:
W czym znajdujesz jedyną pociechę w życiu i wobec śmierci?
W tym, że ciałem i duszą należę - zarówno teraz, gdy żyję, jak i wtedy, gdy umrę - nie do siebie, ale do Jezusa Chrystusa, mego wiernego Zbawiciela. To On swą drogą krwią dał całkowite zadośćuczynienie za moje grzechy, wyzwolił mnie z mocy diabła, to On strzeże mnie tak dobrze, że nawet włos z głowy mi nie spadnie bez woli Ojca niebiańskiego, co więcej - wszystko musi służyć mojemu dobru. Dlatego - przez Ducha Świętego - daje mi On pewność życia wiecznego i pozwala, abym od tej chwili z całego serca pragnął żyć dla Niego. Por: Rz 14,8; 1 Ptr 1,18-19; 1 Jn 3,8; Mt 10,29-31; Łk 21,18; Rz 8,28; 2 Kor 1,22; Rz 8,14.
Pytanie 2:
Z czego powinieneś zdawać sobie sprawę, aby żyć i umierać w taki sposób pocieszony?
Z trzech prawd: po pierwsze - z ogromu własnego grzechu i niedoli; po drugie - ze sposobu, w jaki zostałem z nich wyzwolony; i po trzecie - z wdzięczności, jaką winien jestem Bogu za to wyzwolenie. Rz 7,24-25; 1 Kor 6,11; Tyt 3,3-7; 1 Ptr 2,9-10
> Całość katechizmu w pliku pdf