Ta historia jest niesamowita. Prosta wiejska dziewczyna Boletta Hinderli miała widzenie, ujrzała twarz więźnia w celi, jakiś głos rzekł do niej: "... Proś o niego, a Ja go poślę, aby obwieszczał poganom Moja chwałę". Boletta stala się posłuszna poleceniu, cierpliwie zanosiła modlitwy za więźnia ze swojego widzenia, którego przecież nawet nie znała.
Pewnego dnia odwiedzając miejscowość Stavanger, usłyszała o nawróconym więźniu, który tego właśnie dnia miał przemawiać w miejscowym kościele.
Boletta poszła na nabożeństwo i jak wielka była jej radość, gdy w kaznodziei rozpoznała więźnia ze swojej wizji.
Lars Olsen Skrefsrud, bo o nim mowa urodził się w Fåberg na północ od Lillehammer w Norwegii 4 lutego 1840r. Wraz z Hansem Peterem Børresenem był założycielem norweskiej organizacji misyjnej Santalmisjonen (która od roku 2001 jest ona częścią Normisjon).
Jako młody człowiek chciał zostać pastorem, lecz jego rodzina była zbyt biedna, aby wysłać go do szkół. Niezadowolony z życia zaczął pić i w wieku 19 lat obrabował bank. Złapany spędził cztery lata w więzieniu, gdzie nawrócił się i stał się chrześcijaninem. Zaczął studiować zarówno Biblię, jaki i języki obce (angielski i niemiecki), wkrótce stał się jednym z najwybitniejszych językoznawców w Norwegii.
Zwolniony z wiezienia w 1861 roku, udał się do Niemiec, gdzie rozpoczął pracę jako stażysta w Berlińskim Towarzystwie Misyjnym.
W 1863 roku wyjechał do pracy misyjnej wśród Santalów w północnych Indiach. Pierwsi nawróceni zostali ochrzczeni już rok później, a kiedy Skrefsrud zmarł (45 lat później) w Santal było około 20.000 ochrzczonych chrześcijan.
Ponieważ Santalowie byli analfabetami Lars razem z Paulem Olafem Boddingiem opracował dla nich gramatykę i słownik oraz przetłumaczył w 1914 Biblię na język santali, wykorzystując zmodyfikowany alfabet łaciński. Założył szkoły, uczył hodowli, stolarki. Jego celem było budowanie kościoła z własnym językiem i duchownymi, zachowującym rodzimą kulturę.
Lars Olsen Skrefsrud zmarł 11 grudnia 1910r. i został pochowany w Santalistan. Wspólnota, którą założył w Indiach istnieje do dziś i liczy ponad 150.000 wiernych obejmując swym działaniem indyjskie stany Jharkhand, Bihar, Bengal Zachodni i Assam. W 1950 roku stała się niezależnym Kościołem Ewangelicko-Luterańskim (pod nazwą: Northern Evangelical Lutheran Church).
Tak oto pewna modlitwa odbiła się dalekim echem i wydała wspaniałe owoce.
Ps. Kraje o największej liczbie luteran to Niemcy (13,1 mln), USA (8 mln), Szwecja (7,2 mln), Finlandia (4,6 mln), Dania (4,5 mln), Indonezja (4,3 mln), Etiopia (4,2 mln) Norwegia (4 mln), Madagaskar (3 mln), Tanzania (3 mln), Holandia (2,6 mln) Indie (1,8 mln), Nigeria (1,3 mln).
